Boodschappen uit het verleden deel II

Boodschappen uit het verleden deel II

Mijn vorige blog eindigde ik met de woorden dat het leven vooral verwonderen is. Graag neem ik je mee in deze blog naar een voorbeeld uit mijn dagelijkse bestaan.  Het gaat over synchroniciteit; over mijn Leerweg met de Tzolkin en met name over mijn connectie met het Blauwe Aap zegel. Lees gewoon door alle termen heen zou ik je willen adviseren. Aan het eind begrijp je het vast wel.

Ik ga even een stukje terug in de tijd. Ik heb nogal wat uitdagingen gekregen op het gebied van een te traag werkende schildklier. Omdat ik niets kon met de reguliere gezondheidszorg bleef ik zoeken naar mensen die me zouden kunnen vertellen wat ik het beste kon doen om die disbalans in mijn lichaam te herstellen. Iemand vertelde mij dat er een medium was die mij daar meer over zou kunnen vertellen. Het werd een bijzonder bezoek. Ik ging voor iets lichamelijks, kreeg daar overigens ook mooie adviezen voor, maar ging de deur uit met wonderlijke informatie. Tijdens die behandeling kwam ik in contact met mijn opa. Ik was 6 toen hij stierf en ik kon me maar een paar dingen van hem herinneren. Ik vond hem lief. Het medium vertelde me een aantal dingen die mij na dit bezoek nog bezig hielden. Toen ik een paar maand later mediteerde, kwam mijn opa weer langs in mijn meditatie. Hij had namelijk tijdens dat bezoek aan dat medium gezegd dat hij contact met mij zou houden. Ik had daar niets bijzonders gemerkt en dat liet ik hem weten. Het grappige is nu dat, voordat ik ging mediteren, ik een bericht op Facebook had geliked en dat ik later zag dat een ander persoon met dezelfde achternaam,  mijn bericht weer had geliked op exact hetzelfde moment dat ik aan het mediteren was. Dat was een teken van mijn opa. En zo kwam ik in contact met een voor mij tot dat moment onbekende nicht. Het was een leuk contact. Achteraf blijkt dat ons eerste contact op een Blauwe Aap dag was. Ze stuurde me veel documenten om me kennis te laten maken met mijn/onze voorouders, die in de oorlog zijn omgekomen. Op dat moment deed ik daar nog niet veel mee.

Tzolkin

In de tussentijd leerde ik Elvira van Rijn kennen en na een paar gesprekken met haar over de Tzolkin, de wastekeningen en alle schijnbare toevalligheden antwoordde ik impulsief ja op haar vraag of ik de Leerweg wilde gaan volgen. Ik heb mij nadien een paar keer afgevraagd waarom ik niet iets langer heb nagedacht. Er gebeurde namelijk al zoveel in mijn leven, alhoewel dat voor mij niet vreemd is. Ik ging van de ene gedachte naar de andere. Wel doen, niet doen, wel doen, niet doen. Zeer vermoeiend. En uiteindelijk besloot ik het niét te doen. Het kwam me toch niet uit. Ik schreef een mail aan Elvira. Tot die tijd liep de Tzolkin als een rode draad door mijn leven. Ik vroeg elk jaar een profiel aan op mijn verjaardag voor mijn nieuwe levensjaar; ging af en toe naar een healer die uit Peru kwam; volgde vaak de dagenergie en ik rekende voor cliënten hun geboortezegel uit. Ik herinner me nog dat ik jaren geleden verschillende filmpjes heb gekeken van iemand die zeer gedetailleerd beschreef hoe de Tzolkin-telling werkt. Met voorbeelden van miljoenen jaren terug tot nu. Elk vrij uurtje keek ik en schreef ik mee want ik wilde het heel graag onthouden. Ook volg ik al jaren de avonturen van Aluna Joy Yaxk’in. Toch als ik Elvira hoorde vertellen over de Tzolkin, dacht ik er niets van te weten. Ik begreep niets van alle termen die werden gebruikt. Toen zij mij voorstelde het volgen van de Leerweg te komen beleven, sprak me dat wel aan. Ik dacht, nu ga ik eindelijk eens leren hoe dat zit met die tonen, zegels en levenspaden. Ik leer in beelden en alles wat ik dan leer raak ik nooit meer kwijt. Jammer dat het huidige onderwijs daar nog niet op ingesteld is, want er zijn miljoenen mensen die intelligent zijn maar niet uit een boek kunnen leren. Maar dat terzijde. Ik had dus de Leerweg afgezegd maar Elvira stelde voor om de eerste module gewoon te volgen en dat heb ik ook gedaan.

Ik besef dat dit een lange blog is. Volgen jullie me nog? Ik wil graag met jullie delen hoe subtiel de signalen zijn die we dagelijks oppikken. Dat weten we pas vaak achteraf. Door elke dag met de Tzolkin te leven, kun je die signalen sneller herkennen. Dat heb ik deze week ook weer mogen ervaren.

Eerste module Leerweg

We startten met een rondje inzichtkaarten trekken. Ik trok Blauwe Aap toon 11. Blauwe Aap staat onder andere voor Innerlijk kind en toon 11 is de toon van bevrijden. Dat heb ik geweten dat weekend. Ik realiseerde me toen pas de betekenis van de Blauwe Aap in mijn levenspad die op toon 10 staat. De toon van manifesteren. Na dat weekend ging de Tzolkin pas echt voor mij leven. Ik rekende alles uit wat los en vast zat, zag overal verbanden tussen en zo langzamerhand kregen mijn wastekeningen nog meer diepte. De combinatie van een tekening en een creatieprofiel geeft nog meer informatie.

Het centrum van de Tzolkin op 10 maart 2014

Op deze dag was ik met mijn man op het strand.  Na een flinke wandeling, heb ik daar een bijzonder, persoonlijk moment, beleefd. Nu ik terugkijk met de wetenschap van vandaag, heb ik dat moment ook met iemand uit het document beleefd, maar dat wist ik toen nog niet. Door de Leerweg werd ik geconfronteerd met mijn eigen innerlijk kind. Ik vond de periode daarna niet echt makkelijk. Op verschillende vlakken voelde ik de noodzaak dit aan te pakken. Niet alleen op het gebied van mijn bezoeken aan een natuurgeneeskundige maar ook door lichaamswerk en voeding. Vervolgens hielp de Tzolkin me de nieuwe inzichten en verbanden te begrijpen. Terugrekenend bleek de stranddag een Blauwe Aap dag toon 1 te zijn, het begin van het Blauwe Aap pad. Inmiddels had ik allang besloten dat ik de Leerweg toch zou gaan volgen. Daar hoefde ik geen twee keer meer over na te denken. Ook in de tweede Module van de Leerweg had ik weer een aparte beleving op mijn toon 10 Blauwe Aap. Een ervaring die ik nu niet zal beschrijven want dat is een verhaal apart. Maar het was wel enorm intens. Ik voelde dat ik iets mocht helen dat niet alleen van mij was maar veel groter.

Thuisgekomen ging de ‘Tzolkin-koorts’ gewoon door. Ik kwam erachter dat de foto, die bij de documenten van mijn nicht zat, van een jonge vrouw was die samen met haar ouders is omgekomen in het kamp Auschwitz. Op een Gele Ster dag realiseerde ik me dat haar geboortedatum, precies op de dag viel dat ik op het strand was. De Blauwe Aap toon 1 dag. Direct voelde ik dat ik contact had gemaakt met zowel mijn eigen innerlijk kind, als met de vrouw op de foto, die me nu, jaren na haar dood, haar verhaal wil vertellen.

Ik besloot om een tekening te maken om met haar in contact te komen. Bovenin het midden zijn vier gezichten van mensen te zien. Ze kijken alle vier terug in de tijd en in de toekomst. Het gezin waar deze vrouw uit kwam bestond uit vier personen. Zij hebben allemaal de oorlog niet overleefd, net als haar opa en oma, haar neven en nichten en al hun kinderen. Er zijn maar enkele overlevenden.