Geen zin om de woorden en kritiek te ontvangen die niet wordt uitgesproken. Want ja, vanaf kinds af aan is invoelen bij mij zeer sterk ontwikkeld.
Ik kan voelen of de woorden die iemand spreekt ook echt waar zijn. En ook of de persoon die ze uitspreekt dat zelf gelooft of niet.
Heel vervelend vond ik dat. En soms nog. De informatie die bij me binnen komt kan ik er niet zomaar uitgooien.
Een periode in mijn leven heb ik dat wel gedaan Maar dat werkte averechts.
De ander ging dan in de verdediging. Of de aanval
En ik ging twijfelen. Ik ging dan mezelf onderzoeken of het waar was of niet.
Cursisten in mijn opleidingen kennen die zinnen maar al te goed. Ik vraag ze namelijk steeds of het waar is, werkelijk waar Zo inspireer ik ze tot dieper onderzoek.
Het heeft mijzelf veel gebracht. Door mezelf steeds af te vragen of ik iets niet verzon, iets graag wilde zien of dat het werkelijk waar was.
Toen ik voor het eerst in contact kwam met mijn niet zichtbare vrienden wilde ik er niets van weten want hey, stel je voor dat mensen me dan raar zouden vinden.
Ik weet dat ik niet de enige ben. Misschien heb jij dit ook wel zo ervaren.
Ik weet dat wat ik heb ervaren helemaal niet vreemd is. Juist heel normaal.
We hebben alleen geleerd er niet over te praten. Voor mij is dat een gepasseerd station.
Niet dat ik me altijd uitspreek. Ik spreek me vaker niet uit dan wel. Ik voel die behoefte ook veel minder. Wel stel ik vragen. Vragen om het helder te krijgen of om te inspireren.
Het zit in mij om altijd op zoek te gaan naar waarheid.
Mijn waarheid met name Mijn verhalen Mijn langspeelplaat Mijn patronen Mijn ontkenningen Mijn passie Mijn liefde voor het leven
Wat voor leven dan ook..
De laatste jaren heb ik veel liefde ervaren voor mijn onzichtbare vrienden. Niet te geloven hoe we naar elkaar toegroeien sinds ik mijn volmondige ja heb gegeven.
Alleen al als ik eraan denk stroomt de liefde door me heen, zo mooi en zo bijzonder. Ze herinneren me aan mijn eigen grootsheid. Hoe uniek ik ben en prikkelen me om naar mijn blinde vlekken te kijken en te onderzoeken.
En door deze ervaringen kan ik cursisten weer meenemen op een nieuw pad. Het pad van verwondering over het leven, de aarde, deze realiteit, verschillende andere realiteiten die er ook zijn.
Zo begeleiden we elkaar en komt de quote: “We are all walking eachother home” nog meer tot leven.
Dit ben ik en jij bent jij. Nu….want morgen is anders. Vanavond is het anders. Over een uur is het anders. Over een minuut ook
