De worsteling

Ik herinner me nog goed die aanvraag voor een wastekening met persoonlijke duiding van bijna een jaar geleden. Tijdens het maken van de tekening voelde ik al dat er veel aan de hand was in het leven van deze vrouw en de tekening liet veel zien van de fase waarin ze zat.
Een enorme worsteling was te zien. De kleuren en de vormen gaven al een duidelijk beeld maar de woorden die ik erbij ontving fascineerden me. Het waren de woorden ‘frequentie verhogen’
Ik keek weer naar de tekening en zag inderdaad een soort grafiek. Vanaf dat moment kreeg ik een heel verhaal door. Ik heb de tekening een paar dagen weggelegd voordat ik de duiding aan papier toevertrouwde. Voor mij was alles toen nog nieuw en had dus meer tijd nodig om het te laten bezinken zodat ik de tweede keer met een frissere kijk de duiding op papier kon zetten. Ik was voorzichtig omdat ik toen nog wat onzeker was of alles wat ik doorkreeg wel klopte. Inmiddels voel ik die onzekerheid niet meer en ben me ten volle bewust van mijn missie.

De tekening bleef me bezig houden. Toen ik ging zitten om het op te schrijven kwamen de juiste woorden maar niet op papier. Tenslotte was het een aanvraag met een korte duiding. Maar dit verhaal was gewoonweg niet kort te duiden

Telefonische duiding

Ik besloot haar te bellen. Ik realiseerde me wel dat ik niet iedereen die een wastekening had besteld zou kunnen gaan bellen maar in dit geval deed ik het uit dienstbaarheid. Dat begrip betekent voor mij : op het juiste moment aanvoelen en handelen.
De volgende dag spraken we elkaar over de tekening. Inmiddels had ze van mij al de foto van de tekening ontvangen. Uit haar woorden begreep ik dat de tekening haar had aangegrepen. Het was niet zo’n vrolijk plaatje, geen vrolijke kleuren zoals ze vaak op mijn site en op Facebook had gezien. Ze was er wat teleurgesteld over. Toch begreep ze heel goed dat het niet altijd om de mooie kleuren en/of vormen gaat maar dat de boodschap ligt in wat op dat moment op papier verschijnt.
Ik had nog nooit een telefonische duiding gedaan. . Desondanks was het vanaf het begin een fijn gesprek, waarin ik direct kon uitleggen wat ik waar zag en de betekenis ervan of het gevoel erbij.

Vallende kwartjes

Alle kwartjes vielen op het moment dat ik haar sprak. Alles wat ik in de tekening zag en aan haar doorgaf, was exact de fase waarin ze op dat moment zat. Maar wat ik merkte is dat juist in de subtiele kleine details van de tekening ook prachtige boodschappen zaten. En dat is veel moeilijker allemaal op te schrijven juist omdat het kleine details zijn. Voor haar waren het mooie aanwijzingen waar zij mee verder kon. Ze zag en begreep de periode waarin ze zat en kreeg daardoor ook vertrouwen dat dat allemaal nodig was om daar te komen waar ze zo enorm naar verlangde.

1 jaar later

Nu een jaar later, ziet haar leven er zo anders uit. Haar grootste uitdagingen zijn voorbij en ze richt zich helemaal op het starten van haar eigen bedrijf. Dat komt natuurlijk niet alleen door de tekening Dat heeft voornamelijk te maken met de stappen die zij zelf heeft gezet. Daar hoort ook de wastekening bij. Ze heeft haar gevoel gevolgd door naast de andere dingen die ze deed, ook een tekening aan te vragen. Want onbewust wist ze dat door de tekening een aantal zaken helder zouden worden en zo kwam alles in een stroomversnelling. Ik heb haar een aantal handreikingen gedaan, zoals een doorverwijzing naar een bijzondere therapeut. Mijn rol, tijdens die mooie transformerende processen, was er te zijn op het moment dat zij dat nodig had, door soms een nieuwe tekening te maken en soms een inzichtkaart te trekken. Daardoor kon zij weer verder en juist dat geeft mij een gevoel van voldoening en dankbaarheid.

Door deze ervaring zijn de persoonlijke consulten met encaustic ontstaan. Juist omdat er vaak zoveel te vertellen is over de details in een tekening is het fijn om daar echt een uur voor uit te trekken.

Ik ben blij, gelukkig en dankbaar dat ik dit werk mag en kan doen en mijn wens is dat ik nog meer mensen verder kan helpen.

“Er is maar weinig voor nodig om gelukkig te leven” (Marcus Aurelius)