Als we aankomen zien we verschillende pleintjes met een stuk of 5 chalets tussen de bomen. Nadat we onze spullen hebben uitgepakt en heerlijk buiten genieten van de zon, merken we dat de bewoners van de andere chalets allemaal Frans zijn. Dat geeft ons een gevoel van even helemaal rust. De mensen om ons heen zijn erg op zichzelf en dat komt ons goed uit. Zo krijgen we de kans om helemaal tot rust en bij onszelf te komen. We hebben een druk jaar achter de rug met twee verhuizingen en een grote verbouwing. Daarnaast zijn er grote veranderingen geweest in mijn praktijk die prachtig zijn maar ook de nodige energie hebben gekost. Om ook een leuke vakantie voor de kinderen te creëren, kozen we voor een camping in Zuid Frankrijk. Ze zijn op een leeftijd dat ze graag hun eigen gang willen gaan. Dat kan op deze camping en zo kunnen wij weer de rust in onszelf ontdekken. We genieten van de vier elementen. Zon, zee, zand en wind. Gedurende de dagen dat we er zijn gaan er ook mensen weg en wordt dezelfde dag het huisje weer gevuld met nieuwe tijdelijke bewoners. Het valt me op hoe telkens de energie op het pleintje verandert. Als mensen komen is er een andere energie voelbaar dan wanneer ze gaan. Ook bij de bewoners die nog even blijven. Ik voel de subtiele verandering. Het voelt als een verwachtingsvolle energie. Wie zal er nu bij komen? Wat voor mensen zullen het zijn? Dat zijn ook de vragen die in ons gezin opkomen. En dan komen de nieuwe mensen. Ze installeren zich en de energie van het pleintje neemt de energie van deze nieuwe bewoners op. Eerst wijfelend maar al snel is iedereen gewend. En zo gaat dat door tot we zelf vertrekken. Wat een mooi voorbeeld is dit hoe het ook in het dagelijks leven gaat. Alleen staan we daar vaak niet bij stil. Steeds een andere energie waarnemen, integreren en/of weer loslaten. Zo gaat dat in de supermarkt, in scholen met onze kinderen, in het verkeer, in ons eigen huis en in tal van andere situaties. Zodra er een nieuw persoon binnenkomt, of het nu een vriend of een onbekende is, begint het proces van waarnemen, integreren en/of loslaten. Ik ga daar de komende tijd eens op letten. Misschien ook een leuke oefening voor jou, lezer? Om eens te observeren wat een subtiele verandering van het komen en gaan van mensen in je omgeving met je doet. Om eens te observeren wat er bij jezelf verandert als bijvoorbeeld je kinderen de deur uit gaan om naar school te gaan. Hoe voelt dan de energie in huis? Of als je in de auto stapt om naar je werk te gaan. Of terwijl je op het perron staat te wachten op de trein. Verandert dan je eigen energie? Voel je je dan zeker, onzeker, geïrriteerd, verwachtingsvol, vrolijk of juist niet? Toch mooi hoe de gebeurtenissen van alledag ons de aanreikingen geven om te reflecteren.