Wereldvrede begint bij mij en jou..
Ik was over mijn grens gegaan. Zelfs zo ver, dat ik er letterlijk ziek van werd.
Hoe dat zo kwam? Ik had ergens ja op gezegd waar ik eigenlijk nee op had willen zeggen en dat was de druppel. Maar ja, die twijfel, de emotionele druk, mijn eigen beperkende overtuiging zoals je moet doen wat je hebt beloofd. Die laatste zin heeft in mijn leven vaker een dominante rol gespeeld. Het willen doen wat ik heb beloofd. Ik was namelijk in de veronderstelling dat als ik datgene zou doen wat ik had beloofd, ondanks mijn weerstand, er dan vast een grotere les voor me in zou zitten. Ik was bereid om de lessen van het leven te accepteren en in de ogen te kijken. Dat heb ik jaren zo gedaan en ik moet zeggen dat het me inderdaad veel mooie inzichten heeft gegeven.
Totdat ik me vorige week besefte dat ik één ding over het hoofd had gezien. De signalen van mijn lichaam en de signalen van mijn ziel. Deze geven mij namelijk altijd zeer heldere antwoorden. Ik krijg, als ik met een cliënt ben, vaak door wat voor hem/haar belangrijk is door de signalen van mijn lichaam te voelen. Soms is dat in de vorm van een lichamelijke sensatie zoals warmte, kou, een bepaalde druk of een rilling maar ook letterlijk woorden en zinnen in mijn hoofd die feilloos de aanwijzingen geven. En daar luister ik altijd naar…..voor die ander.
Hoe kon het dan dat ik niet altijd naar deze signalen luisterde als het mijzelf betrof bedacht ik me, toen ik met mijn dekentje op de bank lag. Ik had de behoefte om dat te onderzoeken. Dat was het meest prachtige cadeau dat ik mijzelf kon geven. Het voelen en zien van een bepaald patroon ongeacht wat er tevoorschijn kwam. Ook al voelde het niet zo heel geweldig toen ik het cadeau ging uitpakken. Want wat kwam ik tegen? Een heel scala aan gevoelens variërend van verdriet, angst tot aan onzekerheid toe.
Een Facebook-‘vriend’ deelde een filmpje van een Australisch koppel. Een deel daarvan ging over onze façade, over verdriet en over onze kern, de ziel. Ik was zo gefascineerd door hun woorden dat ik van het ene filmpje in het andere rolde. De helderheid en eenvoud van dit koppel sprak me meteen aan. Geen gelikt marketing concept zoals je ze de laatste tijd bij bosjes uit de grond ziet schieten. Het verspreiden van deze lessen over liefde was niet zomaar een marketing tool maar een ware ‘act of love’. Ik werd uitgenodigd om vooral naar mijn eigen façade te kijken en zo vervolgens deze patronen ook in anderen te zien.
De dag dat ik deze blog schrijf is in de Tzolkin een Witte Spiegel dag. Op een Witte Spiegel dag wordt je uitgenodigd om jezelf te zien in de spiegel. En andere mensen om je heen als spiegel te zien, om zo nog meer inzichten over jezelf te krijgen. Je kunt zo ook de spiegel voor anderen zijn. Juist op deze dag voel ik de behoefte om in een blog te schrijven wat ik in mijn eigen spiegel zie.
Eerlijk naar jezelf kijken
Ik vroeg mij af waar mijn eigen façade zat. Waar zit mijn eigen pijn? Het verdriet, de onmacht, het onbegrip……ga zo maar door. Ik vroeg me af wat mijn ziel verlangde. Ik vroeg me ook af wanneer ik deze façade inzette om niet bij mijn pijn en verdriet te hoeven komen. Ik dacht dat ik die oude pijnen al had losgelaten en omgezet had in mooie inzichten. Grotendeels klopt dat ook. Maar toch, als ik heel eerlijk ben, het masker afzet en kijk naar wat me de afgelopen maanden heeft geraakt, dan kom ik tot de conclusie dat niet alles echt weg is. Ik word soms toch nog geraakt en juist dat zijn de mooie momenten want ze geven me inzichten. Het gaat dan niet over de persoon of situatie die dit in gang heeft gezet maar juist wat eraan vooraf ging, dat wat ik nog niet heb geheeld zodat ik door die persoon of situatie geraakt kon worden.
Koesteren
Wat ik voor mezelf heb gedaan, nadat ik ziek werd, en begreep welke boodschap daarin verscholen lag, is me terugtrekken. Even al mijn afspraken afzeggen, mezelf heerlijk laten verwennen met allemaal kopjes thee en lekkere maaltijden door mijn maatje en vooral mijn eigen stilte in, door te mediteren. Terug naar binnen. Door middel van meditatie heb ik die emoties kunnen aanschouwen.
De leraar
Wat ik ook erg mooi vond van deze reeks video’s was de transparantie van de leraren. Heel open en eerlijk keken ze naar eigen pijnen, naar de lagen die voor hen op dat moment belangrijk waren. Zo konden ze les geven en toch geloofwaardig blijven terwijl ze alles met het publiek deelden wat met deze pijn te maken had. Learning by example. En ook al konden ze duidelijk zien waar ze naar toe wilden en wat hun doel was. Het feit dat ze bepaalde situaties die nog confronterend voor henzelf waren, met het publiek deelden, maakte het ‘echt’. Dat is wat mij enorm aansprak.
Besluit
Ik deelde wel mijn processen met mijn cursisten maar dat waren meestal processen die ik al achter me had gelaten. Als ik nog middenin het proces zat, dan deelde ik dat niet zo snel. Dat voelde voor mij dan te kwetsbaar. Ook omdat ik dacht: daar zit niemand op te wachten. Ik krijg van cursisten vaak terug dat ze mijn lessen zo waarderen omdat ik zo open ben. Ik ben inderdaad open want ik hou ervan om mijzelf te zijn en dat stimuleert de cursisten om dat ook te doen. Toch wil ik nu een stap verder gaan en wil hetgeen waar ik nu mee bezig ben door middel van deze blog met jullie delen.
Ik heb het idee dat als ik dat zelf doe, net als die mooie Australische mensen, dat we dan oprecht met elkaar delen. Zodat ik jou nog meer kan uitnodigen hetzelfde te doen. Ik laat me op een veilige manier werkelijk zien zodat jij dat ook kunt gaan doen.
Eenheid
Eenheid of het mooie Engelse woord Oneness. Prachtige woorden die ik vaak voorbij zie komen maar ze betekenen niet veel als we niet kritisch, met een zachte blik, naar onszelf kijken. Want laten we eerlijk zijn. Ook al plegen we geen criminele activiteiten, door onze pijn niet te willen zien of er van weg te lopen, doen we vaak meer kwaad dan goed. Je kunt daardoor verbitterd raken en daaruit komen dan vaak weer acties. Een mooi voorbeeld hiervan is dit: Het gaat over seksueel misbruik. Een onderwerp waar ik graag andere vrouwen mee help door o.a. de ‘Jouw Innerlijke Kracht’ dag te organiseren. Als een vrouw met seksueel misbruik te maken heeft gehad dan komt het vaak voor dat deze vrouw geen enkele man meer vertrouwd. Nu kun je je afvragen: “Is dat werkelijk zo? Is geen enkele man te vertrouwen?” Nee, natuurlijk niet. Als deze vrouw dan vervolgens haar hele leven wraak neemt op mannen, ook op mannen die niets hebben misdaan, op wat voor een wijze dan ook, dan kan het zijn dat deze mannen zich gekwetst gaan voelen en vervolgens geen enkele vrouw meer vertrouwen. Als deze mannen zich dan weer wreken op alle vrouwen, dan is de cirkel rond en wordt haat en onbegrip in stand gehouden.
Heal the World
Het is niet alleen voor jou goed maar ook voor de rest van de wereld als je liefdevol gaat voelen wat er werkelijk binnenin je speelt en te kijken waar je pijn, verdriet of welke emotie dan ook, zit. Vervolgens is het nog mooier als je dat er kunt laten zijn, met de intentie om het te helen. Op die manier helen we onszelf én de ander.
Wat is mijn wens met deze blog? Dat ik je heb kunnen uitnodigen om naar jezelf te gaan kijken. Kun je jouw façade zien? Welk masker houd je op om niet naar je eigen pijn te hoeven gaan? Mocht je de behoefte hebben om te reageren en wil je dat liever niet onder deze blog doen, mail me dan op karina@close2nature.nl